Jeanette Vergouwen

Zaterdagavond 27 mei ging het Scaldis Kamermuziek Festival van start in café Het Verdronken Land in Emmadorp. Drie kwartier voor aanvang waren al bijna alle stoelen en andere zitplaatsen bezet. De sfeer zat vanaf het begin goed. Wat wil je als je rondom een veelheid aan foto’s ziet van Saeftinghe, natuurschilderingen, heel veel heiligenbeelden en koekentrommels en voor een venster het beeld van de Vos Reinaerde die door een verrekijker naar het verdwenen land tuurt. Het zwaluwnest aan het plafond is er nog steeds, eronder hangt een kleurig beplakte paraplu zodat er geen ongerechtigheden op de hoofden van bezoekers vallen. De ruimte ademt gezelligheid en intimiteit, het publiek wacht af en geniet van een drankje. Wethouder Luc Mangnus die naast landbouw, sociale zaken, markten en kermissen en nog veel meer, ook cultuur in zijn portefeuille heeft, opent het Festival met de woorden dat iedereen zich in deze locatie thuis voelt en dat in Saeftinghe geluid op zijn plaats is. ‘Geluiden van de natuur, de polder, de vogels en dus ook de muziek.’ Hij uit zijn trots op Mathieu, ereburger van Hulst, en onderstreept het belang van de muzikale ontwikkeling van de schooljeugd.
Daarna volgt het concert dat bestaat uit vele amuses en voorgerechtjes. Proevertjes naast serieuze, beklijvende muziek.
Het Busch Trio (Mathieu van Bellen, Ori en Omri Epstein) bijt de spits af met Variaties op een origineel thema op. 44 van Beethoven. Onmiddellijk zingen de strijkers samen met de piano (buffetpiano Lovrovic) het operathema en volgen 14 variaties waarin de instrumenten de solo-rol steeds aan elkaar doorgeven. De mussen en zwaluwen vliegen tsjilpend en kwetterend rond en verwonderen zich samen met de aanwezigen over de veranderende dynamiek en de vele verschillende klankkleuren van de viool, cello en piano. Het 20 ste-eeuwse werk van Willem Kes voor 2 violen wordt gebracht door Mathieu van Bellen en Maria Milstein, Fantastische muziek met een beklemmend Adagio en een heldere en transparante Fuga. Knap gespeeld en heel apart van samenklank.
Nicolas van Poucke en Maria Milstein spelen daarna het eerste deel uit de vioolsonate van Schumann die zij zondag in Kloosterzande volledig zullen brengen. Een liefdevolle interpretatie, waarbij zoontje Jacob van Bellen perfect op maat meebewoog.
Altvioliste Noga Shaham pakte uit met een solosonate van Max Reger. Zij bewees direct dat ze goed past binnen de kwaliteitsnormen van het Scaldis Festival, als soliste en daarna als lid van een kwartet.
Het Pianotrio van Beethoven door het Busch Trio klonk licht en vrolijk, de sfeer was van een uitbundige blijheid, die door twee op en neer vliegende vogeltjes kwetterend werd onderstreept. Echt Beethoven in zijn meesterperiode, klassiek van opzet en ontspannen van inhoud.
Het eerste deel van het pianokwartet van Gustav Mahler was een verrassing. Een vergeten werk? Mahler schreef het tijdens een vakantie toen hij nog niet leed aan depressiviteit. Toch was de dramatiek uit latere werken vol effecten, goed overgoten met een romantische saus te herkennen. Zoontje Adam Epstein en de hondjes van Gina Poppe vonden het ook opwindende muziek. Nicolas van Poucke speelde daarna enkele delen uit een pianocyclus van Schumann. Hij speelt de Kreisleriana in zijn geheel in Kloosterzande. Het Busch Trio sloot af met twee delen uit het laatste pianotrio van Beethoven. Een indringend langzaam deel vol hartstocht en emotie en een wervelend slotdeel, technisch moeilijk en ongelooflijk knap gespeeld, waarin de vreugde overheerste. Een concert dat langer dan drie uur duurt is een hele zit, maar de tijd vloog, net als de mussen en zwaluwen, razendsnel snel voorbij.

Foto: Gemma Mertens